Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Parietaria officinalis (Παριετάρια η φαρμακευτική ή Ελξίνη η φαρμακευτική).
Ανήκει στην οικογένεια των Κνιδοειδών.
Την Parietaria officinalis τη συναντούμε με τα ονόματα Ελξίνη, Περδικάκι, Ανεμογλέντι, Ανεμόχορτο, Ανεμοκλείδι ή Κολλητρίδα. Ο Διοσκουρίδης την αναφέρει με το όνομα Περιαλλόκαυλον το Αρουραίον.
Κατά τον Μεσαίωνα το έκαιγαν σε ιεροτελεστίες και όταν καιγόταν ανέδιδε όπως έλεγαν τη μυρωδιά «της φωτιάς του διαβόλου». Πίστευαν λοιπόν ότι καίγοντας το φυτό διώχνουν μακριά τον διάβολο.
Οι γυναίκες της εποχής εκείνης ήταν πιο πρακτικές και καθάριζαν με τα φύλλα του φυτού τα γυαλιά από τις λάμπες. Και απ’ ότι φαίνεται οι τριχούλες στα φύλλα των φυτών έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους συμπαρασύροντας το λάδι, καθαρίζοντας το γυαλί. Εξ αιτίας της ιδιότητας του να καθαρίζει, ο Κοραής αναφέρει το Περδικάκι με το όνομα Ποτηροπλύτη.
Το έγχυμα επίσης του φυτού το χρησιμοποιούσαν σε πληγές και κατά των σχισμών στις θηλές των μανάδων που θήλαζαν. Στη λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιούσαν κατά των παθήσεων του ουροφόρων οδών που δεν συνοδεύονται από ερεθισμό. Το έδιναν επίσης στις νεφρίτιδες, τις στραγγουρίες, τις δυσουρίες. Στις κυστίτιδες, στη βλεννόρροια και σε εμπύρετες περιπτώσεις ως αντιφλογιστικό και κατά της υδρωπικίας. Τις ρίζες του φυτού, μαζί με ρίζες Πεντάνευρου τις κοπάνιζαν και χρησιμοποιούσαν τη σκόνη για να σταματούν τον πονόδοντο.
Μέσω του νιτρικού καλίου που περιέχει (σε συνεργασία με άλλες ουσίες του φυτού, γιατί το νιτρικό κάλιο δεν έχει δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα μόνο του) το φυτό έχει έντονες διουρητικές ιδιότητες. Έχει επίσης μαλακτικές, επουλωτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες που το καθιστούν πολύτιμο βότανο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία κάθε φλεγμονής του ουροποιητικού συστήματος, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που χρειάζεται μαλακτική δράση. Είναι χρήσιμο σε περιπτώσεις κυστίτιδας και πυελίτιδας. Είναι καλό γενικό διουρητικό και χρησιμοποιείται για την απαλλαγή από την κατακράτηση υγρών, όταν αυτή οφείλεται σε αίτια που έχουν σχέση με τα νεφρά. Το τσάι του φυτού είναι κατά του κρυολογήματος και του βήχα και είναι ακόνη ευεργετικό για τις παθήσεις του λαιμού και τους ρευματισμούς. Εξωτερικά δρα κατά των φλογώσεων και της στηθάγχης. Τα φύλλα ή το τσάι τους πάνω σε κοψίματα, έλκη, πληγές και στα αυτιά είναι καθαριστικά και κατά των μολύνσεων.
Συνδυάζεται καλά με τον Αφανή, το Αγάθοσμα, τον Αρκτοστάφυλο, το Σέλινο, τον Μαϊντανό και τα Κεδρόμηλα.
