Οι καρποί του ζαμπούκου, είναι το πιο ισχυρό αντιοξειδωτικό και έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες στην λαϊκή ιατρική (όπως και σήμερα, και σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο) για τη θεραπεία του κρυολογήματος, της γρίπης, τις πληγές (όταν εφαρμόζεται τοπικά) και μάλιστα φαίνεται να είναι αποτελεσματικοί και κατά του ιού του απλού έρπητα.Μια μελέτη του 2001 που δημοσιεύθηκε στο U.S. National Library of Medicine δήλωσε ότι τα εκχυλίσματα του ζαμπούκου είναι μια «φυσική θεραπεία με αντι-ιικές ιδιότητες, ειδικά κατά των διαφορετικών στελεχών του ιού της γρίπης.»Υποθέτουν ότι οι μαύροι καρποί του ζαμπούκου περιέχουν μια ειδική ένωση, η οποία επικαλύπτει τους ιούς και τους εμποδίζει από το να διεισδύουν και να μολύνουν τα υγιή κύτταρα. Πάντως σε άλλες μελέτες , θεωρούν οτι ο ζαμπούκος αλλάζει το pH των βλεννογόνων με αποτέλεσμα οι ιοί να μην μπορούν να προσκοληθούν στις βλεννογόνους οπότε δίνεται χρόνος στο ανοσοποιητικό σύστημα να παράγει αντισώματα.
Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι μεγάλης σημασίας για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ο φλοιός δρα ως καθαρτικό, εμετικό και διουρητικό. Τα φύλλα δρουν ως εξωτερικό μαλακτικό και επουλωτικό, εσωτερικά καθαρτικό, αποχρεμπτικό, και εφιδρωτικό. Επίσης, χρησιμοποιούνται για μωλωπισμούς, διαστρέμματα, τραύματα και χιονίστρες. Τα άνθη δρουν ως εφιδρωτικό και αντικαταρροικό, είναι πολύ καλά για θεραπεία κρυολογημάτων και γρίπης, πονόλαιμου, πονόδοντου, ξερόβηχα, αμυγδαλών και φαρυγγίτιδας. Είναι επίσης κατάλληλα και για κάθε καταρροϊκή φλεγμονή του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, όπως πυρετός εκ χόρτου και ιγμορίτιδα. Οι καρποί του ζαμπούκου έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα άνθη αλλά επιπλέον είναι χρήσιμοι και στους ρευματισμούς, επίσης, δρουν ως εφιδρωτικό, διουρητικό και υπακτικό.
