Σε μερικούς πολιτισμούς πριν πολλά χρόνια χρησιμοποιούνταν ως πανάκεια για κάθε ασθένεια. Παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν και για να αποτρέψει τη μητρική αιμορραγία μετά από τον τοκετό. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες αναφέρονται από το Διοσκουρίδη, το Γαληνό και άλλους εξαιρετικούς διάσημους γιατρούς. Τα φύλλα του είναι φαγώσιμα αλλά λίγο σκληρά, για αυτό μαζεύουμε κυρίως τα νεαρά, τρυφερά, φρέσκα φύλλα και αφαιρούμε τα κοτσάνια. Η γεύση τους είναι πικρή σαν του σπανακιού. Τα φύλλα όταν ξεραθούν γίνονται ένα καλό τσάι. Επιστημονικά έχει επιβεβαιωθεί ότι ο χυμός τους βοηθά σε γαστρίτιδα, σε έλκος στο στομάχι, σε δυσπεψίες, τακτοποιεί την οξύτητα του στομαχιού και βοηθά σε ελκώδεις κολίτιδες.
Το φύλλο του πεντάνευρου εάν το κοπανίσουμε και πάρουμε τον χυμό του μπορεί να μας βοηθήσει από απλές καταστάσεις, όπως οι δερματικοί ερεθισμοί (σκασίματα στο δέρμα) και φουσκάλες από παπούτσι, τσιμπήματα εντόμων και τσουκνίδας, κνησμό, πυρετούς μέχρι σοβαρές καταστάσεις, όπως κοψίματα, ελκώδεις πληγές, εγκαύματα, αιμορροΐδες ακόμη και σε σκαθάρους και κάλλους.
Το πεντάνευρο σταματά γρήγορα την αιμορραγία και βοηθά την αποκατάσταση των κατεστραμμένων ιστών. Μπορεί να επουλώσει χρόνιες πληγές που δεν κλείνουν και να χρησιμοποιηθεί αντί για το σύμφυτο στη θεραπεία των μωλώπων και των σπασμένων οστών. Το πεντάνευρο είναι αντικαταρροϊκό και αποχρεμπτικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του αναπνευστικού (βήχα, κοκίτη, βρογχικό άσθμα, βρογχίτιδα, φυματίωση, αναπνευστική καταρροή). Είναι διουρητικό, δηλαδή ωφέλιμο σε παθήσεις του ήπατος, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, αλλά και την αιμορραγία του ουροποιητικού συστήματος. Είναι στυπτικό και ωφέλιμο στη διάρροια, δυσκοιλιότητα, κυστίτιδα, γαστρίτιδα, κολίτιδα, τα πεπτικά έλκη, τη δυσεντερία, το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου.
Έχουν επίσης μαλακτικές, αντιφλεγμονικές, καταπραϋντικές, ευστόμαχες, αποφρακτικές, καθαρτικές και δροσιστικές ιδιότητες.
