Η Μαντζουράνα είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Το χρησιμοποιούσαν για τις θεραπευτικές του ιδιότητες οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι και οι Άραβες. Ο Θεόφραστος αναφέρει τη μαντζουράνα ως «αμάρακον» ενώ οι Πλίνιος, Διοσκουρίδης και Κάτουλλος το αναφέρουν ως «σάμψυχον». Οι αρχαίοι έλληνες που έμεναν στη σημερινή Συρία έφτιαχναν από την μαντζουράνα, ένα πολύ δυνατό άρωμα που ονόμαζαν «αμαρακίνον» ή «σαμψύχινον».Το προμηθεύονταν οι γυναίκες της Αθήνας και όπως αναφέρεται ήταν τόσο ευώδες και δυνατό ώστε προκαλούσε πονοκέφαλο.
Εκτός απο τη εκτεταμένη χρήση της στη μαγειρική, η Μαντζουράνα ανήκει στα κυριότερα φαρμακευτικά φυτά της σύγχρονης έρευνας. Είναι πολύ ισχυρό μικροβιοκτόνο χάρη στις πτητικές ουσίες που περιέχει ( κυρίως καρβακρόλη και θυμόλη). Οι πτητικές και στυπτικές ουσίες του φυτού βοηθούν και επιταχύνουν την πέψη, καθώς διεγείρουν την έκκριση των στομαχικών υγρών. Καταπολεμά το λόξυγγα και την ξινίλα του στομάχου. Θεωρείται καλό φάρμακο για το κρυολόγημα γιατί προκαλεί έντονη εφίδρωση. Είναι διουρητικό και βοηθά τον οργανισμό να αποβάλλει τις τοξίνες.
Η Μαντζουράνα είναι περισσότερο γνωστή για την καταπολέμηση του άγχους, της κατάθλιψης, της αϋπνίας και του πονοκέφαλου. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι φυσικές ουσίες που περιέχει, επηρεάζουν τη λειτουργία του νευρικού συστήματος. Η συχνή κατανάλωση ροφήματος βοηθά στην αυξηση της λειτουργίας του παρασυμπαθητικού συστήματος και στη μείωση του συμπαθητικού. Με αυτόν τον τρόπο το φυτό αυτό δρά ως ένα φυσικό ηρεμιστικό για τον οργανισμό.
