Ο Διοσκουρίδης την ανέφερε ως το «άλκιμο βότανο»Στην Αρχαία Ελλάδα έχουμε αναφορές και στον Διοσκουρίδη και στον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο για τους Ευρωπαίους και τους ιθαγενείς της Αμερικής ήταν η πρώτη θεραπεία για τους πόνους των μυών για τους μώλωπες, τις εξαρθρώσεις, τις φλεγμονές, τους τραυματισμούς. Ο παραδοσιακός τρόπος χρήσης της άρνικας είναι οι εξωτερικές επαλείψεις, ποτέ δεν χρησιμοποιούμε την άρνικα σε πληγές και ποτέ εσωτερικά. Η άρνικα χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους και για ένα ευρύ φάσμα παθήσεων. Τα μέρη της που χρησιμοποιούμε είναι όλο το φυτό κατά την ανθοφορία του και ποιος είναι ο τρόπος της λειτουργίας της;
Ενεργοποιεί τους θεραπευτικούς μηχανισμούς του οργανισμού μας οι ιδιότητές της είναι αντιαρθριτικές, αντιρρευματικές, αντισηπτικές, απολυμαντικές, αντιμικροβιακές, τοπικές αντιερεθιστικές
αντιφλεγμονώδεις. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Άρνικα είναι εξαιρετικά τοξική και για τον λόγο αυτό δεν επιτρέπεται να λαμβάνεται εσωτερικά. Μόνο το ομοιοπαθητικό παρασκεύασμα είναι απολύτως ασφαλές για εσωτερική χρήση. Δεν επιτρέπεται λοιπόν να την πίνουμε, αλλά είναι ένα από τα καλύτερα ιάματα για εξωτερική τοπική θεραπεία και μπορεί να θεωρηθεί ειδικό βότανο για την θεραπεία μωλωπισμών και διαστρεμμάτων.
Το ίδιο το βότανο χρησιμοποιούμενο εξωτερικά βοηθά στην ανακούφιση στον πόνο και τη φλεγμονή της φλεβίτιδας και των άλλων παρόμοιων παθήσεων. Μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε περίπτωση όπου υπάρχει πόνος ή φλεγμονή του δέρματος, αρκεί να μην υπάρχουν εκδορές και αμυχές σε εκείνο το σημείο.
